Sala Jana Pawła II i Wielkich Polaków
Sala dydaktyczna św. Jana Pawła II i Wielkich Polaków przedstawia czasy od stworzenia historii, poprzez Chrzest Polski, Bitwę pod Grunwaldem do czasów współczesnych pokazując Wielkich Polaków naszego narodu narodu, jako pokłosie chrześcijaństwa. Na suficie znajdują się trzy kopie fresków z Watykanu z Kaplicy Sykstyńskiej „Stworzenie Słońca i Księżyca”, „Stworzenie Adama” i fragment „Sądu Ostatecznego”. Na jednej ze ścian znajduje się kopia obrazu „Zaprowadzenie Chrześcijaństwa”, a obok można ujrzeć olbrzymią kopię „Bitwy pod Grunwaldem”. Na bocznych ścianach widać postać św. Jana Pawła II i jego herb, ks. kard. Stefana Wyszyńskiego i jego herb oraz bł. ks. Jerzego Popiełuszkę i jego motto życia: „ZŁO DOBREM ZWYCIĘŻAJ”.
Dzieła malarskie wykonane przez Bogusława Rafała Ziółkowskiego, pracownika Centrum. Projekt sali, teksty ks. dr Paweł Nowogórski CSMA, dyr. Centrum Edukacji Młodzieży im. ks. Jerzego Popiełuszki w Górsku.
Zaprowadzenie Chrześcijaństwa w Polsce – 966 r.
Centralną Postacią na obrazie jest już ochrzczony Mieszko I, lewą ręką wspiera się o krzyż, a prawą o miecz – symbol władzy. Patrzy w stronę wyspy z zamkiem i basztą, nad którą krążą orły. Wyspa to Ostrów Lednicki, a Zamek to Pałac Książęcy, Siedziba Polskiego Władcy, ukazany przez Matejkę jako późnośredniowieczny zamek.Orły są symbolem rodzącej się Polskości, a ich lot jest znakiem nowoczesnego Wielkiego Państwa pod znakiem Krzyża. Obok Mieszka, z prawej strony obrazu stoją członkowie drużyny książęcej, a przed nimi rodzina chłopska. Jeden z rycerzy – już chrześcijanin, obok księcia na swojej tarczy opartej o krzyż ryje nożem znak krzyża i nawołuje innych do Chrzcielnicy, gdzie św. Wojciech, wobec Dąbrówki ze świecą i wysłanników czeskiego Bolesława i pierwszego biskupa poznańskiego Jordana, udziela Chrztu. To rycerz z rodu Starżów – Toporczyków. Jeden z najstarszych Polskich rodów. Mieszko I nogą depcze rozbity posąg pogańskiego Bożka, którego próbuje ratować młody wojownik, widoczny w prawym, dolnym narożniku. Stary dudziarz zasłania twarz dłońmi, chłop chwyta się za głowę z przerażenia na zachodzące zmiany. Po lewej stronie w głębi obrazu widać dopalające się resztki pogańskiej świątyni.
Kolejna scena to Chrzest Czcibora (Ścibora) – Młodszego brata Mieszka, który przyjmuje Chrzest od św. Wojciecha, ubranego w szaty pontyfikalne. Po prawej stronie widać Dąbrówkę, klęczącą i trzymającą zapaloną świecę, symbol nowej wiary, biskupa Jordana z Pastorałem, Radzyma Gaudeniego i brata św. Wojciecha. Dobrawa przedstawiona jest w wianku i rozpuszczonych włosach , co symbolizuje jej panieństwo. W grupie obok znajdują się rycerze Bolesława Czeskiego, ojca Dąbrówki. Na Chrzcielnicy widnieje proroczy napis ET MARIA, znaczy on że Maria od zawsze związana była z Polską. Poniżej Benedyktyni przeorywają pługiem ziemię, zaznaczając świętą linię domu Bożego. Woły są znakiem orki na pogańskim ugorze. Mnich zaś niósł Ewangelię „Krzyżem, Księgą i Pługiem”, kładąc podwaliny pod przyszłą Świątynię, Klasztor i pod nowe państwo. Ewangelizację zaś na Ziemiach Polskich symbolizuje postać mnicha, który wołami orze ziemię. Dwaj inni Benedyktyni Radzym i Benedykt czytaniem wyznania wiary kierują do Chrztu wiernych Wojewodów i Żupanów z ich żonami i dziećmi. Na wodach jeziora czekają łodzie rybackie, powiozą one św. Wojciecha na brzegi Bałtyku, gdzie zginie śmiercią męczeńską.
Stworzenie Słońca i Księżyca
Nadzwyczajne dzieło Michała Anioła, które powstało w latach 1508 – 1512. Fresk ten można podziwiać do dzisiaj w Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie. Dość interesującym szczególem jest bez wątpienia fakt, że Michał Anioł namalowa dwukrotnie posta Boga. Najpierw widzimy go stwarzającego słońce i księżyc, później zaś odchodzącego. Malarz dał postaci stwórcy rysy twarzy papieża Juliusza II, który właśnie zlecił artyście prace w Kaplicy Sykstyńskiej. Fresk jest jednoznacznym dowodem fascynacji malarza sztuką antyczną, dowodzą tego liczne nagie postacie podtrzymujące wieńce z kwiatów. Artysta namalował na fresku także wiele postaci aniołów. Na uwagę zasługuje fakt, że nie są typowe zwiewne postacie ze skrzydłami. Anioły mają silne, muskularne sylwetki, co jest wyrazem typowego renesansowego uznania dla ludzkiej anatomii. Znamienny jest fakt, że anioły towarzyszą Bogu przy stwarzaniu ciał niebieskich, ma to przypomnieć, że Bóg stworzył jest przed ludźmi.
Stworzenie Adama
Malowidło przedstawiające początkową partię Księgi Rodzaju, w której mowa jest o powstaniu człowieka. Po lewej stronie, na zielonej trawie, leży Adam, zaś po prawej widać Boga unoszącego się wraz z aniołami. Relacja pomiędzy obiema postaciami opiera się na jednoczesnym podobieństwie i kontraście. Adam został przedstawiony jako młodzieniec, jest całkiem nagi. Mężczyzna wyciąga rękę w kierunku Stwórcy. Bóg z kolei jest starszy od człowieka: ma siwą brodę i włosy. Ponadto, jest odziany w lekką, zwiewną szatę. Bóg wykonuje gest analogiczny do Adama: wyciąga w kierunku mężczyzny rękę. Postać Adama jest bardzo statyczna – młodzieniec ma solidne oparcie, znajduje się bowiem na ziemi Odmienne wrażenie wywołuje natomiast sylwetka Boga, który został ukazany w ruchu.Można zauważyć falowanie zwiewne szaty i rozwiane włosy Stwórcy. Bóg unosi się w powietrzy, co podkreśla niezwykle jasna i wyrazista kolorystyka kojarząca się z różnymi zjawiskami świetlnymi.
Fragment Sądu Ostatecznego
Fragment znajdujący się w Centrum Edukacji Młodzieży im. ks. Jerzego Popiełuszki przedstawia grupę aniołów obwieszczających ponowne przyjście Chrystusa za pomocą olbrzymich trąb.
Błogosławiony ksiądz Jerzy Popiełuszko
„Miejmy przekonanie, że nic nie da się wymazać z dziejów narodu, co raz miało miejsce. Może nam się wydawać, jak nieraz w historii, że przegraliśmy, że toczyliśmy zbędne boje, że niepotrzebnie narażaliśmy się. A jednak musimy wierzyć, że przyjdą czasy, kiedy nasze wysiłki i trudy – dziś bezowocne – będą owocowały dla dobra naszej umiłowanej Ojczyzny.”
Święty Jan Paweł II
„Musicie od siebie wymagać, nawet gdy inni od was nie wymagają… Cały naród Polski musi żyć we wzajemnym zaufaniu, a to zaufanie opiera się na prawdzie… Przyszłość Polski zależy od was i musi od was zależeć. To jest nasza ojczyzna – to jest nasze „być” i nasze „mieć”. Musicie być mocni tą mocą, którą daje wiara! Musicie być mocni mocą wiary! Musicie być wierni! Dziś tej mocy bardziej wam potrzeba niż w jakiejkolwiek epoce dziejów…Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze Ziemi! Tej Ziemi!”